კარების უკან სიცოცხლეა.

დილა გათენდა, გავიღვიძეთ, გავედით სამზარეულოში და მოვადუღეთ ყავა, კაპუჩინო ან პელე... შემდგომ გამოვიღეთ ნამცხვარი და მივირთვით. დავიწყეთ ჩაცმა,გამოვიღეთ ზარას კაბა,დოლჩე გაბანას ფეხსაცმელი,კოკო შანელის სამკაული და არმანის ჩანთა... გამოვაღეთ სახლის კარები.. და ჩავჯექით 2012 წლის ჯიპში.. მივდივართ,სამსახურისკენ,რომლიც ,,ჩვენ მიერაა მოპოვებული'' მივედით,თუ არა დანიშნულები ადგილლზე,გადმოვალთ მანქანიდან და ვახდენთ რეკლამირებას.. ხელის ნელი მოქმედებით ვკეტავთ მანქანის კარებს,არმანის ჩანთას ვიგდებთ ბეჭზე და მოვდივართ ისე,რომ ჩვენი გარშემო ქარია თუ წყალდიდობა არ გვაინტერესებს.
გადის დრო,საათი,2 საათი .. და დროა რომ წამოვიდეთ სამსახურიდან.
მოვდიბართ სახლში,მოვირგებთ თბილ სპორტულებს,ჩავრთავს გამათბობელს და ბედნიერებას ვესალმებით. შემდგომ გამოვიღებთ კერეკერებს,შოკოლადებს, პეჩენიებს და ვუყურებთ ფილმს.... მოვა 12 საათი,გვეძინება და ვწვებით,თბილ ლოგინში.
იწყება,მთავრდება,მეორდება,და ისევ მეორდება,მაგრამ არ მთავრდება......................
გამონაკლისებიც არსებობს............................
გავიღვიძეთ ერთ დღეს და ისმის კარებზე ხმა,გავაღეთ და საცოდავად ჩაცმული ადამიანი შეგვხდა,რომელიც დახმარებს ითხოვდა........... ჩვენ კი რას ვეუბნებით,არ მაქ და უცებ იშლება ჩვენ წინ არმანი,ზარა,ელიესები... მაგრამ ვერ ხვდებით 10 თეთრზე დამოკიდებულ ჩვენ თავს... ამაზრზენობა არა?
კარებს ვხურავთ და მხიარულს ხასიათზე ვაგრძელებთ ,,ბედნიერების'' 3 თეორემას..
გადის თვეეები და გადის წლები.... უცებ გავიღვიძეთ და გავუგონეთ ზარი,ვფიქრობთ,ეს ალბათ ის  მაწანწალაააოოო...... მაგრამ არა, ეს კარების ზარი არა, ეს ტელეფონია(IPONE 5 )ვიღებთ ტელეფონს და ვისმენთ შმდეგნაირ ტექსტს...
- შეგიძლიათ აღარ მოხვიდეთ სამსახურში,გათავისუფლებულიხართ.ჩვენ ხმას ვერ ვიღებთ და თვალწინ გვიდგება გასული დღეები....... ვაგდებთ ტელეფონს და ვიწყებთ ტირილს,სასუწარკვეთილებას........ აღარ დავჭირდება არც ზარა,არც არმანი,არც ჩვენი მანქანა.... გავა დღეები ვეძებთ სამსახურს,მაგრამ ვერაფრი ვერაფერი ვიპოვეთ...
ბოლოს გაგვახსენდება ეკლესია,ხატი და ის,რომ თურმე ის აუცილებელია ჩვენ ცხოვრებაში... შევეხვეწებით უფალს,რომ დაგვეხმაროს...... ბოლოს გაგვითავდება საჭმელი.... ჩვენც გადავწყვეტ,რომ კარდაკარ ვიაროთ და მივადეგით ერთ კარს დავაკაკუნეთ,გაიღო კარები და დავინახეთ საწყალი ქალი,რომელსაც ძალიან უჭირდა,ქალი უცებ წავიდა და გამოგვიტანა ფული და გვითხრა - ღმერთმა მეტი მოგცეს შვილო.... მერე ჩვენ გვახსენდება ამ ოხერ საფულეში ჩალაგებული 100 ლარიანები და 5 თეთრისთვის დახამებული ჩვენი თავი....მერე რაღაც ვაცნობიერებთ და ვხდებით,რომ ჩვენი ცხოვრება არაფრის არ განსხვავდება ღორებისაგან,დიახ ღორებისაგან !!!!!!!!
სწორედ როცა ჩვენ სახლში ვართ და არ გვშია,სხვას შია,სხვას ცივა !!!!!!!
ჩვენი მოვალეობა მათ დავეხმაროთ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
რადგან,კარების მიღმა ახალი სიცოცხლეა !!!!!!!!!!